مصاحبه قائم مقام و عضو هیأت مدیره شرکت آهنگری تراکتورسازی ایران

در این زمینه ما از ابتدای سال گذشته اقدام به ساخت داخل برخی قطعات کردیم به این منظور حدود ۲۲ میلیون یورو (با قیمت هر یورو ۴ هزار تومان ) سرمایه گذاری انجام دادیم و خط تولید را نیز از کشور ایتالیا وارد کردیم این رقم را از یک سرمایه گذار خارجی قرض کردیم و آوردیم و بابت آن نه وامی دریافت کردیم و نه پیش پرداختی از خودروساز گرفتیم.

در واقع این اقدام نه تنها نفع اقتصادی در پی نداشت ، بلکه امروز به این نتیجه رسیدیم اینکار توجیه اقتصادی نداشته است. باید در صنعت مشخص شود چه توجیهی وجود دارد که بخش خصوصی این میزان سرمایه گذاری کند؟ رقمی که اگر در تولید صرف نمی شد، الان تا ۲۲۰ میلیارد تومان ارزش پیدا کرده بود این در حالی است که آن زمان با این میزان سرمایه گذاری، حدود ۳۸۰ نفر نیروی متخصص را برای اشتغال جذب کردیم. آن زمان هدف گذاری ابتدای ما این بودکه با این تولید، خودروساز سالانه به ارزش ۲۵۰ میلیارد تومان قطعه خریداری کند. در حالیکه در شرایط موجود، این مبلغ به ۵۰ میلیارد تومان کاهش یافته است.

خیر . در حالیکه طی سالهای اخیر تاکیدی زیادی بر افزایش عمق ساخت داخل وجود دارد، این اتفاق در عمل امکان پذیر نیست یعنی ممکن نیست ارتباط را با دنیا قطع کنیم و همه قطعات و بخشهای مورد نیاز را ساخت داخل کنیم. چرا که تولید داخل بعضی از قطعات اساساً از توجیه اقتصادی کافی برخوردار نیست. این در حالی است که با فرض اینکه یک تولید کننده تصمیم به تولید داخل بخشی از خودرو بگیرد، با موانع مختلف در حوزه تامین مواد اولیه ، تامین ارز مورد نیاز ، مشکلات گمرکی و … مواجه میشود .شرایط موجود در عمل نوع خودتحریمی در کشور بشمار میرود.