روابط عمومی

پیدا کردن مشکلات مشتریان و مخاطبان شرکت
حل مشکلات
اعلام اقداماتی برای حل مشکلات انجام شده، به مخاطبان
بررسی تأثیر حل مشکلات و تغییراتی که ایجاد شده روی مخاطبان

با توجه به تعریف‌ها و توضیحاتی که داده شد، می توان دریافت که روابط عمومی یکی از مهم‌ترین بخش‌هایی است که هم کسب و کارهای کوچک به آن نیاز دارند و هم سازمان‌های بزرگ. در ادامه به چند مورد از مهم‌ترین دلایل بی‌شمار وجود این بخش در سازمان، اشاره می شود.

1- افزایش فروش

برقراری ارتباط با عموم یک بازی برد-برد است. وقتی شرکت اعتماد مشتریان را جلب می‌کند و خاطرشان را از بابت کیفیت محصولات و خدماتتان آسوده شود آن‌ها نیز بیشتر خرید خواهند کرد. تأثیر اعتمادسازی با روابط عمومی، چند برابر تأثیر انواع روش‌های تبلیغاتی است.

2- سخن‌ پراکنی

وقتی برند شرکت شناخته شده باشد، مردم درباره آن صحبت می‌کنند. سخن‌پراکنی در روابط عمومی یک فعالیت مثبت است که مدیران این بخش برای آن برنامه‌ریزی می‌کنند.

3- اعتمادسازی

هدف ما در شرکت آهنگری تراکتورسازی ایران، ایجاد کسب و کاری با روابط عمومی بالا برای جلب اعتماد مشتریان و ایجاد اعتماد سازی است.

روابط عمومی را می‌توان بر اساس وظایف، عملکردها و نوع مخاطبان به دسته‌های مختلفی تقسیم کرد:

روابط با مشتری که به ارتباط با مشتریان احتمالی،‌ اعضای بازار هدف و مشترکان اشاره دارد.
روابط داخلی که به ایجاد ارتباط بین مدیر و کارکنان اشاره دارد؛ این ارتباط ممکن است به صورت مستقیم یا غیرمستقیم باشد.
ارتباطات دولتی: وقتی سازمان رشد می‌کند، به یک کسب و کار بزرگ تبدیل می‌شود یا ارتباطات بین‌المللی پیدا می‌کند، خواه‌ ناخواه باید از یک سری قوانین منحصر به فرد پیروی کند. در این حالت حتی ممکن است مقامات دولتی و سیاستمداران با سازمان ارتباط برقرار کنند.
روابط با سرمایه‌گذاران: سرمایه‌گذاران باید در جریان فعالیت‌های شرکت و گزارش‌های مالی آن قرار داشته باشند. در برخی موارد، چند سرمایه‌گذار کلان در سازمان وجود دارد که عضو تیم هیئت مدیره هستند و می‌توانند مستقیما گزارش‌ها را دریافت کنند. اما سازمانی که تعداد سهام‌داران زیادی دارد (مثل سازمان‌هایی که سهامشان در بازار بورس عرضه شده) باید از شبکه‌های عمومی برای گزارش‌دهی به سهام‌دارانشان استفاده کنند.
ارتباط با رسانه‌ها: هر سازمان با دو دسته رسانه ارتباط دارد. دسته اول رسانه‌های خود سازمان هستند که محتواهای تولید شده در آن‌ها تحت کنترل است. دسته دوم رسانه‌های خارجی هستند که ممکن است اخبار یا محتواهای درست یا غلطی را در سازمان منتشر کنند.