انبار ضایعات فلش

یکی از روش‌هایی که برای تولید و فرم دهی قطعات فلزی استفاده می‌شود، عملیات آهنگری یا فورجینگ است که براساس نیروهای فشاری صورت می‌گیرد. این نیرو می‌تواند توسط یک چکش آهنگری یا قالب اعمال شود. در قطعات تولید شده با روش آهنگری (فورج) هر چه دانه‌بندی ریزتر و فازهای تشکیل شده در آن‌ها یکنواخت و همگن‌تر باشد از خواص مکانیکی مطلوبی برخوردار خواهد بود، همچنین کاهش مقدار پلیسه به دلیل کم شدن جریان مواد منجر به افزایش طول عمر قالب از نظر ساییدگی می‌شود. در آهنگری با بهره‌گیری از یک سری روش‌ها می‌توان باعث کاهش یا حذف پلیسه در فورجینگ شد. خواص مکانیکی رابطه‌ی معکوسی با پلیسه دارد یعنی هر چه مقدار پلیسه کمتر باشد، دانه‌بندی فازها ریزتر و همگن‎تر خواهد شد و در نتیجه قطعه تولیدی از خواص مکانیکی مطلوب‌تری برخوردار خواهد بود.

عوامل و پارامترهای مختلفی وجود دارند که طی عملیات فورجینگ در قطعه تولیدی تاثیر چشم‌گیری می‌توانند داشته باشند. یکی از مهمترین عوامل موثر در پروسه فورج، نحوه جریان مواد در قالب می‌باشد، یعنی ممکن است شکل نامناسب قطعه اولیه (لقمه) و یا نحوه‌ی قرارگیری لقمه در قالب به گونه‌ای باشد که علت توزیع غلط و نادرست جریان مواد باشد، لذا نتیجه آن تولید قطعه معیوب است. این عیب می‌تواند شامل پلیسه (چین خوردگی)، روی هم افتادگی و ترک سطحی در قطعه تولیدی باشد. همچنین ممکن است در یک نقطه تنش و فشار زیادی وجود داشته باشد و یا درجه‌ی حرارت بیش از حد بالا برود که می‌تواند در کیفیت قطعه‌ی تولیدی مشکل ایجاد کند. در طی عملیات آهنگری به روش قالب بسته، خط جدایش قالب روی کنترل جریان ماده، در داخل حفره، بیرون رفتن آن به شکل پلیسه (چین‌دار)، مقدار و وزن ماده پلیسه مورد اطمینان برای پر شدن و نیروهای جانبی قالب بالا و پایین تاثیر می‌گذارد. انتخاب سطح جدایش می‌تواند نقش موثری جهت دستیابی به جریان مطلوب را داشته باشد. تغییر جهت جریان ماده در بعضی از نقاط قالب وجود دارد که می‌تواند در خواص مکانیکی قطعه تاثیر نامطلوبی داشته باشد و سبب روی هم افتادگی مواد شود.